می توان در قاب خیس پنجره

                           چك چك آواز باران را شنید

می توان دلتنگی یك ابر را

                         در بلور قطره ها بر شیشه دید

می توان لبریز شد از قطره ها

                           مهربان و بی ریا و ساده بود

می توان با واژه های تازه تر

                          مثل ابری شعر باران را سرود

دل تنگ

اگه فاصله افتاده    اگه من با خودم قهرم

تو کاری با دلم کردی  که فکرشم نمی کردم

چه آسون دل بریدی  از دلی که پای تو گیره

که از این بدترم باشی   واسه تو نفسش میره

نمی ترسم اگه گاهی  دعامون بی اثر میشه

همیشه لحظه ی آخر     خدا نزدیکتر میشه

تو رو دست خودش دادم     که از حالم خبر داره

که حتی از تو چشماشو     یه لحظه بر نمی داره

تو امید منی اما      داری از دست من می ری

با دستای خودت داری      همه هستیمو می گیری

دعا کردم تو رو بازم           با چشمی که نخوابیده

مگه می ذاره دلتنگی         مگه گریه امون میده

مریضم کرده تنهایی     ببین حالم پریشون

من اونقدر اشک می ریزم     که برگردی به این خونه

حسابش رفته از دستم            شبایی رو که بیدارم

شاید از گریه خوابم برد        درارو باز می ذارم

نمی ترسم اگه گاهی       دعامون بی اثر میشه

همیشه لحظه ی آخر        خدا نزدیکتر میشه

ببار باران

کمی آرام....که پاییز هم صدایم شد
که دلتنگی و تنهایی رفیق با وفایم شد
ببار باران
بزن بر شیشه قلبم....بکوب این شیشه را بشکن
که درد کمتری دارد اگر با دست تو باشد

ببار باران
که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم از یادش
ببار باران
درخت و برگ خوابیدن

اقاقی....یاس وحشی....کوچه ها روزهاست خشکیدن
ببار باران
جماعت عشق را کشتن
کلاغا بوته ی سبز وفا را بی صدا خوردن
ولی باران ، تو با من بی وفایی
توهم تا خانه ی همسایه می باری
و تا من
میشوی یک ابر تو خالی